Największy misjonarz w dziejach

Franciszek urodził się 7 kwietnia 1506 r. na zamku Xavier w kraju Basków (Hiszpania). Uzyskawszy stopień magistra w Paryżu poznał tam m.in. św. Ignacego Loyolę i bł. Franciszka Favre. Razem postanowili utworzyć nową rodzinę zakonną, oddaną bez reszty w służbę Kościoła Chrystusowego. 

W 1534 roku na Montmartre w kaplicy Męczenników wszyscy trzej przyjaciele oraz czterej inni towarzysze złożyli śluby zakonne, poprzedzone ćwiczeniami duchowymi pod kierunkiem św. Ignacego. Tak powstało Towarzystwo Jezusowe, tzw. jezuici. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 



Utrudzony podróżą do Chin i zabójczym klimatem Franciszek rozchorował się i zmarł na wyspie Sancian w nocy z 2 na 3 grudnia 1552 roku. 

Do chwały błogosławionych wyniósł go papież Paweł V w 1619 roku. W trzy lata potem Franciszka Ksawerego kanonizował papież Grzegorz XV. W roku 1910 papież św. Pius X ogłosił św. Franciszka patronem Dzieła Rozkrzewiania Wiary, a w roku 1927 Pius XI ogłosił go wraz ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus głównym patronem misji katolickich. Jest patronem Indii i Japonii oraz marynarzy. Orędownik w czasie zarazy i burz. 

W ikonografii św. Franciszek Ksawery przedstawiany jest w habicie jezuickim obszytym muszlami lub w komży i stule. Niekiedy otoczony jest gronem tubylców. Jego atrybutami są: gorejące serce, krab, krzyż, laska pielgrzyma, lub stuła.