Znosiła wybryki męża z heroiczną cierpliwością
Modliła się, pościła i świadczyła miłosierdzie. Zwana aniołem pokoju, kilkakrotnie uchroniła kraj przed rozlewem krwi.
Elżbieta urodziła się w Saragossie w Hiszpanii w 1271 r. Była córką Piotra III, króla Aragonii, i Konstancji, królewny Sycylii. Jej ciotką była św. Elżbieta Węgierska. Kiedy miała 12 lat wydano ją za Dionizego, króla Portugalii. Miała z nim dwoje dzieci: Konstancję i Alfonsa. Małżeństwo jednak nie było szczęśliwe. Elżbieta przyjmowała to z cierpliwością. Modliła się, pościła i świadczyła miłosierdzie.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Elżbieta została beatyfikowana przez papieża Leona X w 1516 r. Kanonizował ją natomiast papież Urban VIII w roku 1626.
Św. Elżbieta jest patronką Portugalii, Coimbry, Estremoz, Saragossy. Orędowniczką podczas udręk wojny. W ikonografii przedstawiana jest w stroju królewskim, czasami w habicie klaryski. Jej atrybutami są: dzban na wino, flakonik z wodą zamienioną według legendy w wino, korona królewska w dłoniach, róża, lub księga.
