Elżbieta Portugalska (1271–1336) była jedną z tych średniowiecznych królowych, które zaskarbiły sobie ludzką wdzięczność i szacunek swą dobrocią i hojnością.
Elżbieta pochodziła z Saragossy, była córką króla Aragonii Piotra III. Wydano ją za mąż za Dionizego I, króla Portugalii. Była królową do jego śmierci w roku 1325. Kiedy tron odziedziczył ich syn Alfons IV Dzielny, wstąpiła do klasztoru klarysek w Coimbrze, który sama ufundowała. Jednocześnie cały swój pozostały majątek rozdała ubogim. W Portugalii zasłynęła przede wszystkim jako niestrudzona mediatorka pokojowa. Dwukrotnie jej interwencje uchroniły kraj przed wojną: w 1323 r., kiedy przeciwko królowi Dionizemu I wystąpił jeden z jego nieślubnych synów, i w 1336 r., kiedy jej syn Alfons IV zaangażował się w konflikt z Alfonsem XI Kastylijskim. Wówczas w Portugalii nazwano ją Aniołem Pokoju.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.