Siedemdziesiąt dwie nie tylko chwile

Usłyszałem tę piosenkę przypadkowo. Bardzo mnie ujęła. Zwłaszcza słowa, że w życiu liczą się nie tylko chwile, lecz Ten, kto mi je dał. Parafraza znanej klasyki. Słuchając Kuby Kornackiego (wywiad z nim na ss. 62–63), wykonawcy tej piosenki, pomyślałem, że nadchodzi Triduum Paschalne, więc czekają nas chwile piękne. Kto wie, czy nie najpiękniejsze. Niepowtarzalny jest urok liturgii, w której bierzemy udział w czasie Triduum Paschalnego. Unikatowe gesty i słowa. Nigdzie indziej przez całą resztę roku w liturgii się nie powtórzą. Głębia, światło. A że nie liczą się tylko chwile, lecz również Ten, który nam je dał… Zeszpecony do granic możliwości, tak, że „mieliśmy go za nic”, jest jednocześnie „najpiękniejszym spośród synów ludzkich”. Jezus Chrystus, który te chwile nam dał, jest ich głównym bohaterem. Od Niego zaczynamy i na Nim kończymy.