Czy rzeczywiście pragnę, by Jezus Chrystus był moim Panem?

Jezus powiedział do faryzeuszów: «Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie».

Mówili więc Żydzi: «Czyżby miał sam siebie zabić, skoro powiada: Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie?»

A On rzekł do nich: «Wy jesteście z niskości, a Ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata. Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Jeżeli bowiem nie uwierzycie, że Ja Jestem, pomrzecie w grzechach waszych».

Powiedzieli do Niego: «Kimże Ty jesteś?»

Odpowiedział im Jezus: «Przede wszystkim po cóż do was mówię? Wiele mam w waszej sprawie do powiedzenia i do osądzenia. Ale Ten, który Mnie posłał, jest prawdomówny, a Ja mówię wobec świata to, co usłyszałem od Niego». A oni nie pojęli, że im mówił o Ojcu.

Rzekł więc do nich Jezus: «Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja Jestem i że Ja nic sam z siebie nie czynię, ale że mówię to, czego Mnie Ojciec nauczył. A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną; nie pozostawił Mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba».

Kiedy to mówił, wielu uwierzyło w Niego.

Jezus jest tym, który przynosi światu odpuszczenie grzechów i życie wieczne, który objawia człowiekowi kochające oblicze Ojca. Jego imię jest imieniem Boga samego: „JA JESTEM” (por. Wj 3,14 i J 8,21-30). Uwierzyć w Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego to dostrzec w Nim najważniejszy punkt odniesienia naszego świata wartości i codziennego postępowania oraz niedościgniony wzorzec chrześcijańskiego stylu życia i budowania międzyludzkich relacji. Uwierzyć znaczy również odpowiedzieć naszą miłością – pełną ufności, prostoty i pokory – na Jego ofiarną miłość noszącą kształt krzyża. Wielki Post z wolna dobiega końca. Czy udało mi się w tym świętym czasie – przez modlitwę, jałmużnę i post – faktycznie postawić Boga na pierwszym miejscu mego życia? Czy rzeczywiście pragnę, by Jezus Chrystus był moim Panem (Kyriosem) dziś i na zawsze?