Założył pierwszy w historii sierociniec
Będąc uwięzionym postanowił zmienić życie. Udało mu się uciec w cudowny sposób.
Urodził się w Wenecji w 1486 r. Nie znamy bliżej dziejów Hieronima w młodości. W czasie wojny był dowódcą jednej z twierdz Wenecji. Po przegranej republiki weneckiej z królem francuskim Ludwikiem XII został w 1511 r. uwięziony w Castel Nuovo. W odosobnieniu podjął decyzję o przemianie swego życia.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
W następnych latach pojawiły się kolejne sierocińce. Wychowanie sierot połączono tam z nauką zawodu, by w życiu mogli być samowystarczalni. Hieronim budował także szpitale i domy opieki.
Z myślą o prowadzeniu podjętego dzieła w 1534 r. założył w Somasce (w pobliżu Bergamo we Włoszech) zgromadzenie zakonne Kleryków Regularnych, które do dzisiaj realizuje program wytyczony przez św. Hieronima. Zakon otrzymał zatwierdzenie już w 1540 r.
Hieronim zmarł 8 lutego 1537 r. jako ofiara epidemii, w czasie której pielęgnował chorych. Beatyfikował go w 1747 roku papież Benedykt XIV, a kanonizował Klemens XIII w 1767 r. Pius XI w 1928 r. ogłosił go patronem sierot i opuszczonej młodzieży.
W ikonografii św. Hieronim przedstawiany jest jako kapłan w otoczeniu dzieci. Jego atrybutami są: łańcuch na rękach - znak wyzwolenia z niewoli, lub złożone ręce.
