W 2017 r. 5 tys. cudzoziemców złożyło w Polsce wnioski o udzielenie ochrony międzynarodowe - poinformował w czwartek Urząd do Spraw Cudzoziemców. Status uchodźcy lub inną formę ochrony otrzymało 520 osób, głównie Ukraińców, Rosjan i obywateli Tadżykistanu.
Rzecznik prasowy Urzędu do Spraw Cudzoziemców Jakub Dudziak podał, że warunki nadania jednej z form ochrony międzynarodowej spełniali przede wszystkim obywatele: Ukrainy (276 osób), Rosji (87 os.) oraz Tadżykistanu (35 os.). Ponadto, 227 cudzoziemców otrzymało zgodę na pobyt tolerowany lub ze względów humanitarnych (tzw. ochrona krajowa).
Dudziak wskazał, że nieco ponad połowa cudzoziemców (57 proc.) złożyła wnioski po raz pierwszy. Jeden wniosek obejmował średnio 2 osoby, natomiast w przypadku obywateli Rosji - 3 osoby. Blisko połowę cudzoziemców objętych wnioskami stanowiły dzieci.
Podstawowe formy ochrony międzynarodowej to status uchodźcy i ochrona uzupełniająca. Cudzoziemcowi udziela się ochrony międzynarodowej, jeśli w jego kraju pochodzenia grozi mu prześladowanie lub rzeczywiste ryzyko utraty życia czy zdrowia. Kwestie te reguluje w Polsce ustawa o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP.
W ubiegłym roku decyzje negatywne otrzymało 2,1 tys. cudzoziemców, a 3 tys. postępowań zostało umorzonych (53 proc.). "Sprawy są umarzane w sytuacji, gdy cudzoziemiec nie był zainteresowany kontynuowaniem procedury w Polsce i opuścił kraj (najczęściej udając się do państw Europy Zachodniej). Prawie 80 proc. umorzeń dotyczyło wnioskodawców z Rosji" - powiedział Dudziak.
Zgodnie z prawem cudzoziemiec nie może opuszczać kraju, w którym złożył wniosek o ochronę międzynarodową (do czasu wydania decyzji). Jeśli to zrobi, może zostać do niego zawrócony. W ubiegłym roku do Polski przekazano 1,4 tys. cudzoziemców, którzy wyjechali do krajów Europy Zachodniej (głównie Niemiec) przed rozpatrzeniem ich wniosków. Kryteria określania, które państwo członkowskie jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o ochronę, zawarte są w tzw. rozporządzeniu dublińskim.
Procedura ubiegania się o ochronę międzynarodową w Polsce rozpoczyna się od złożenia stosownego wniosku w jednostce Straży Granicznej. Funkcjonariusze przeprowadzają wstępne procedury, m.in. w zakresie bezpieczeństwa - sprawdzane są dane cudzoziemca i pobierane odciski palców. Każdy wniosek jest rozpatrywany indywidualnie przez Urząd do Spraw Cudzoziemców, który szczegółowo analizuje poszczególne sprawy w celu sprawdzenia, czy danej osobie należy udzielić ochrony.
Podczas trwania procedury cudzoziemcy są objęci pomocą socjalną (m.in. zakwaterowanie, wyżywienie, opieka zdrowotna) zapewnianą przez Urząd do Spraw Cudzoziemców oraz działaniami edukacyjnymi (m.in. nauka języka polskiego, kursy informacyjne). Mają oni do wyboru pobyt w ośrodku lub samodzielne utrzymanie się (poza ośrodkami) przy pomocy finansowej otrzymywanej od UdSC.
Aktualne dane dot. imigracji do Polski można śledzić na portalu migracje.gov.pl.