Przemocowa hipokryzja elit
Miałam mieszane uczucia co do akcji #MeToo.
W skrócie chodzi o publiczne opisywanie przez kobiety sytuacji przemocowych, których doświadczyły, i sygnowanie ich hashtagiem #MeToo. Opisywanie sytuacji molestowania seksualnego, agresji werbalnej i niewerbalnej. Dlaczego byłam przeciw? Ano dlatego, że nie zawsze publiczne „wyznawanie” cudzych win oczyszcza ofiarę. Do oczyszczenia potrzeba raczej spokoju, precyzji działania, również konkretnych kroków prawnych, by po prostu winnego ukarać. Ukarać skutecznie. Publiczne opisy przeróżnych sytuacji, multiplikowane i powielane, mogą natomiast rozmywać problem, osłabiać przekaz, a w sytuacjach ekstremalnych („on mi powiedział, że mam ładny biust”) odwracać uwagę od naprawdę poważnych i dramatycznych sytuacji. Problem przemocy wobec kobiet, autentycznej przemocy, jest zbyt poważny, by sprowadzać go do internetowych, medialnych akcji, które niemal z definicji upraszczają rzeczywistość. Choć niewątpliwie mówić o przemocy wobec słabszych, w tym wobec kobiet, trzeba. Pytanie, w jaki sposób – zarówno w warstwie treści, jak i formy.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.
Agata Puścikowska
Absolwentka dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Warszawskim. Od 2006 redaktor warszawskiej edycji GN, od 2011 dziennikarz działu „Polska” w GN. Autorka kilku książek, m.in. „Wojennych sióstr” oraz „Święci 1944. Będziesz miłował”.
