Żebrząc, wspierał ludzi ubogich, wykupywał z niewoli niewolników

Marcin urodził się 9 grudnia 1569 r. w Limie w Peru. Mimo sprzeciwu ojca w wieku 15 lat wstąpił do dominikanów w Limie, gdzie do końca życia jako brat zakonny prowadził infirmerię (szpitalik zakonny). Opiekował się tam nie tylko chorymi zakonnikami, ale wszystkimi, którzy przychodzili, niezależnie od ich pozycji społecznej i koloru skóry. 

Sam żebrząc, wspierał ludzi ubogich, wykupywał z niewoli niewolników. Gdy zabrakło mu pieniędzy na wykup, zaproponował przeorowi, by jego samego sprzedał i w ten sposób uzyskał potrzebne pieniądze. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 



Marcin zmarł 3 listopada 1639 r. Beatyfikował go Grzegorz XVI w roku 1837, a kanonizował św. Jan XXIII 6 maja 1962 r. Jest patronem fryzjerów, pielęgniarek, robotników, szkół i telewizji w Peru. 

W ikonografii św. Marcin przedstawiany jest w habicie dominikańskim. Jego atrybuty to anioł trzymający bicz i łańcuch, koszyk chleba, a obok mysz, krzyż, różaniec.