To jest prawdziwy skarb

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przybędę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę”.

Odezwał się do Niego Tomasz: „Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?”

Odpowiedział mu Jezus: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie”.

Trudno wyobrazić sobie świat bardziej podzielony i pogrążony w chaosie niż jest teraz. Jedyny Bóg przestał być Jedynym Bogiem. Stał się jedną z wielu dostępnych idei. W centrum jest teraz… człowiek. Bo to człowiek ma wiedzieć najlepiej, co jest dobre, a co złe. I jak uczynić swoje życie szczęśliwym. Koncepcja, w której to Bóg jest w centrum, a my padamy przed Nim na kolana, wydaje się skrajnie anachroniczna. Mamy tylu bogów, że łatwo się w tym wszystkim pogubić. I wygląda mi to na celowe działanie. Jakby komuś zależało, byśmy nie odkryli prawdziwego skarbu – Jezusa. W zamian oferuje się nam pieniądze, karierę i piękne ciało. Albo innych bogów, którzy temu Jedynemu robią konkurencję. O wyjątkowości i autentyczności chrześcijaństwa można czytać i słuchać godzinami. Trudno z tym dyskutować. Nie ma wielu prawd. Z samej natury może być tylko jedna. Jest tylko jeden Bóg. Choć do Rzymu prowadzą wszystkie drogi, do Boga jest tylko jedna. Jezus Chrystus. Jedyna droga, prawda i życie.