Alternatywa nie istnieje

Można wiele zarzucić rządzącej koalicji CDU/CSU Angeli Merkel – od ideowego rozmycia, przez nieodpowiedzialną politykę imigracyjną po hegemonistyczne zapędy w polityce europejskiej. Jednak upatrywanie nadziei w silnej powyborczej pozycji liberałów z FDP i szowinistów z AfD wydaje się słabą inwestycją. Z samego faktu, że FDP jest przeciwna wielu pomysłom prezydenta Francji, z którymi również Polsce nie jest po drodze, nie wynika jeszcze, że na najbliższe lata mamy zapewniony spokój z trudnymi negocjacjami. Tak samo jak wejście do Bundestagu AfD, antyimigranckiej i szowinistycznej partii, choć może sabotować bardziej szaleńcze zapędy federalistów, w ostateczności nie zablokuje niczego, na czym zależałoby kanclerz Merkel.

Za to i liberałowie z jednej, i nacjonaliści z drugiej strony mają pełne predyspozycje, by tworzyć niekorzystny dla nas klimat w innych obszarach. Przede wszystkim w kwestii relacji z Rosją – lider FDP, potencjalny nowy szef niemieckiej dyplomacji, nieraz już błysnął deklaracjami, w których wzywał do większego otwarcia na Rosję i zniesienia sankcji, niezależnie od kwestii Krymu, którą proponuje uznać za „trwałe prowizorium”. W chwili gdy napięcie wokół Nord Stream 2 może zaważyć na przyszłości Unii Europejskiej i bezpieczeństwie Europy, takie deklaracje nie odbiegają daleko od niesławnych umizgów socjalistów z SDP, z byłym kanclerzem Schroederem na czele. Jeszcze bardziej prorosyjska i otwarcie proputinowska jest Alternatywa dla Niemiec (AfD).

Ale nawet gdyby zatrzymać się „tylko” na ich szowinizmie i nacjonalizmie, to nie ma powodów, by Polska cieszyła się z ich rosnącej pozycji. Ich antyimigrancki program nie jest skierowany tylko wobec przybyszów z Bliskiego Wschodu (choć już to by wystarczyło, by nie chcieć mieć z nimi wiele wspólnego). Przemówienia liderów AfD w kampanii wyborczej nie różniły się wiele od retoryki znanej już z Niemiec z nieco innej epoki, a deklaracja przewodniczącego tej partii w Turyngii, że „pomnik Holocaustu w Berlinie jest hańbą” (mówił to do partyjnej młodzieżówki), nie brzmią obiecująco z naszego punktu widzenia. Poprawność polityczna, której patronuje Angela Merkel, dostała za swoje w tych wyborach. Tylko wcale nie należy się cieszyć, że utarcie nosa przyszło akurat z takiej strony. Problem w tym, że realnej alternatywy dla Niemiec (także takiej, która byłaby korzystna dla nas) na razie nie widać.