Była kuzynką św. Jacka
W widzeniu Chrystus przemówił do niej: "krzyż Mój jest twoim, lecz i chwała Moja twoją będzie".
Urodziła się ok. 1204 r. w Kamieniu Wielkim, w zamożnej rodzinie Odrowążów. Została wychowana w środowisku żywej wiary, szlachetności i pobożności. W wieku 16 lat wstąpiła do klasztoru Norbertanek w Krakowie. W młodym wieku Bronisława została przełożoną klasztoru.
Wielokrotnie klasztor był zajmowany przez zwalczające się armie, siostry musiały wówczas chronić się w pobliskich lasach. Najtragiczniejsze wydarzenie w dziejach klasztoru i bł. Bronisławy to najazd tatarski w 1241 r. Siostry ukryły się wówczas wśród zalesionych skał, które dotąd noszą nazwę Skał Panieńskich; klasztor został splądrowany i spalony.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Bronisława zmarła w 1259 roku. Jej beatyfikacja dokonała się w 1839 r. Jest patronką diecezji opolskiej oraz dobrej sławy.
W ikonografii Błogosławiona przedstawiana jest w białym habicie, czasami klęczy przed Chrystusem trzymającym krzyż lub przed Trójcą Przenajświętszą. Jej atrybutem jest lilia.
