Życie to tylko chwila, od której jednak zależy cała wieczność

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Czuwajcie, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.

Któż jest tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą, żeby we właściwej porze rozdał jej żywność? Szczęśliwy ów sługa, którego pan, gdy wróci, zastanie przy tej czynności. Zaprawdę, powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli taki zły sługa powie sobie w duszy: „Mój pan się ociąga z powrotem”, i zacznie bić swoje współsługi, i będzie jadł i pił z pijakami, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna. Każe surowo go ukarać i wyznaczy mu miejsce z obłudnikami. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów».

Gdyby tragiczne konsekwencje naszych czynów były natychmiastowe, być może nauczylibyśmy się żyć bezbłędnie. „Gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu”. Ale jak coś zagraża nam w jakiejś bliżej nieokreślonej przyszłości, udajemy, że problemu nie ma. Mówimy zwykle „bez przesady” albo „po co martwić się na przyszłość”. Kościół mówi od wieków o takim miejscu po śmierci, które nazwane jest piekłem. Niewiele o nim wiemy, poza tym, co wiedzieć powinniśmy: będzie tam płacz i zgrzytanie zębów. Czyli że będzie tam bardzo niefajnie. Minuta w piekle wydaje się nie do zniesienia. A tu chodzi o wieki wieków. Kościół mówi też, jak przed piekłem się uchronić. Konkretnie. To bardzo ważna informacja. Kluczowa. Życie to tylko chwila, od której jednak zależy cała wieczność. Kto dzisiaj bierze sobie te informacje do serca? Kiedyś w końcu przyjdzie śmierć i to, co po niej. Wtedy okaże się, kto mądry, a kto głupi.