Wiktor był prawdopodobnie synem Feliksa i pochodził z cesarsko-rzymskiej Afryki Prokonsularnej.
Biskupem Rzymu został po św. Eleuteriuszu, a jego pontyfikat trwał 10 lat, od 189 do 198 roku. W Rzymie za czasów Wiktora I zaczęto częściej stosować w liturgii język łaciński.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Tylko biskupi z Azji Mniejszej nie zaakceptowali tych ustaleń. Papież wykluczył zatem te gminy - nie tylko ze wspólnoty z Kościołem rzymskim, ale z całego Kościoła. Sytuację załagodził dopiero św. Ireneusz z Lyonu.
Wiktor I, występował również przeciwko ówczesnym herezjom - gnozie i monarchizmowi. Był także pierwszym papieżem łacińskojęzycznym, który miał kontakt z dworem cesarskim przez chrześcijankę Marcję, metresę cesarza Kommodusa. Dzięki niej udało się uwolnić wielu chrześcijan, w tym przyszłego papieża Kaliksta I.
Papież Wiktor I był męczennikiem, ale nie wiadomo dokładnie, w jaki sposób zmarł. Pochowany został na Watykanie.