W dniu swego ślubu uciekł z domu i żył jako żebrak
Według syryjskiego tekstu z V wieku Aleksy pochodził z zamożnej rodziny rzymskich patrycjuszów.
W dniu swego ślubu potajemnie opuścił dom i udał się z pielgrzymką do Ziemi Świętej. W okolicach Edessy wiódł życie eremity.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
W średniowieczu św. Aleksy był bardzo popularną postacią w Europie i Północnej Afryce. Patron licznych zakonów, a także ubogich, pielgrzymów, wędrowców, żebraków. Orędownik podczas trzęsienia ziemi, suszy, złej pogody, w czasie epidemii i plag.
W Polsce święty Aleksy odbierał szczególną cześć w Tumie pod Łęczycą oraz w Płocku.
W ikonografii św. Aleksy przedstawiany jest jako pustelnik lub pielgrzym, czasami jako postać leżąca pod schodami. Jego atrybuty to księga, kij pielgrzyma, schody oraz zwój.
