Wyrwany z bajki. Był jednym z najsłynniejszych polskich ilustratorów

Jan Marcin Szancer urodził się 12 listopada 1902 roku w Krakowie. Był najmłodszym dzieckiem w rodzinie. Naukę rysunku pobierał u Leonarda Stroynowskiego. Od najmłodszych lat miał też kontakt z teatrem. W wieku 12 lat statystował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego.

Studiował filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie w 1920 roku podjął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, choć rodzice się temu sprzeciwiali. Jakby tego było mało, równocześnie w latach 1920-1921 uczył się w szkole dramatycznej. Współpracował jako scenograf z różnymi teatrami. Był też grafikiem. W czasie okupacji ilustrował książki przygotowywane przez oficyny podziemne. W 1944 roku ilustrował ulotki powstańcze. 

  Ilustracja do "Lokomotywy" Tuwima 50 Watts / CC 2.0

1 maja 1945 roku ukazał się pierwszy numer pisma dla dzieci "Świerszczyk", którego Szancer był kierownikiem artystycznym. Jako fotograf współpracował z "Płomykiem". Zaistniał jako scenarzysta i reżyser w 1946 roku w filmie Teatr mój widzę ogromny. W 1949 roku zagrał w filmie Za wami pójdą inni. Był pierwszym kierownikiem artystycznym polskiej TV.

W 1951 roku został profesorem warszawskiej ASP. W sezonie 1965/66 był głównym scenografem Teatru Wielkiego w Warszawie. Zajął się w tym czasie reżyserią filmów: Kramik Don Cristobala i Pierścień i Róża, czyli historia Lulejki i Bulby. Napisał cztery scenariusze do filmów fabularnych: Panienka z okienka, Awantura o Basię, Teatr mój widzę ogromy i Żołnierz Królowej Madagaskaru. Projektował też kostiumy.

  Ilustracja do "Za króla Jelonka" Brzechwy 50 Watts / CC 2.0

Jan Marcin Szancer zasłynął jako ilustrator ponad 200 książek. Ilustrował m.in. Akademię Pana Kleksa (był przyjacielem i współpracownikiem Jana Brzechwy), Dziadka do orzechów, Baśnie Hansa Christiana Andersena, Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, Trylogię Henryka Sienkiewicza, książki Edmondo de Amicisa, Carlo Collodiego, Edith Nesbit, Aleksandra Puszkina, Marka Twaina.

Pisał również felietony i bajki. Wydał dwa tomy wspomnień Curriculum vitae (1969) i Teatr cudów (1972).

Jego żoną była aktorka Zofia Sykulska-Szancerowa.

Zmarł 21 marca 1973 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

  "Krzywy domek" w Sopocie, stworzony na podstawie rysunków Szancera AbhijeetRane / CC 2.0