Udawać, że poszczenie mnie nie interesuje?

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie.

Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».

Modlić się w samotności? Ukrywać to, że dało się jałmużnę? Udawać, że poszczenie mnie nie interesuje? Chyba nie. Jakaś forma świadectwa o tym, że jest się pobożnym, jest potrzebna. Chrystus obiecał, że do przyznających się do Niego przed ludźmi On przyzna się przed Ojcem. Człowiek szczerze i uczciwie pobożny nie straci u Boga nagrody. Chodzi raczej o to, by ta chęć pokazania się innym nie stała się dominującym powodem, dla którego klękamy do modlitwy, dajemy jałmużnę czy pościmy. Pobożnymi czynami mamy czcić Boga, dziękować Mu, prosić Go o coś, a nie robić to wszystko dla nagrody, jaką są ludzkie pochwały. Myślę jednak, trochę przekornie, że Jezus dziś zwróciłby też uwagę na pobożne praktyki czynione po to, żeby ludzie nas... zganili. Niejednemu taka przygana może dawać poczucie bycia jedynym sprawiedliwym w morzu zepsucia. Szukanie własnej chwały w pobożnych uczynkach nigdy nie jest wyrazem prawdziwej i szczerej czci Boga.