Trwają badania szczątków Romanowów.
29 lipca 2007 r. w trakcie prac archeologicznych prowadzonych nieopodal miejsca znalezienia szczątków rodziny carskiej znaleziono szkielety dwóch osób, kobiety i dziecka, które zostały rozpoznane jako kości dzieci carskich. Zbadali je zarówno specjaliści rosyjscy, jak amerykańscy i orzekli, że należą do dzieci Mikołaja II. Przedstawiciele rosyjskiego Kościoła prawosławnego kwestionowali jednak tę ocenę. Podkreślano przy tym, że chodzi nie tylko o ustalenie faktów historycznych, ale także potwierdzenie prawdziwości relikwii, czczonych w całym rosyjskim prawosławiu. W 2000 roku car Mikołaj II wraz z rodziną zostali bowiem kanonizowani przez rosyjski Kościół Prawosławny. Efekt był taki, że przez wiele lat domniemane szczątki Aleksieja i Marii nie były pochowane, ale znajdowały się w pojemnikach w Archiwum Państwowym Federacji Rosyjskiej. Dopiero w 2015 r. premier Dmitrij Miedwiediew zdecydował o ich złożeniu do rodzinnego sarkofagu, a jednocześnie nakazał wznowienie śledztwa. Od tego czasu Komitet Śledczy Federacji Rosyjskiej prowadzi dochodzenie mające na celu wyjaśnienie wszystkie wątpliwości związanych z identyfikacją szczątków Romanowych. W tym celu m.in. jeszcze raz dokonano ekshumacji szczątków Mikołaja II oraz jego rodziny, pochowanych w lipcu 1998 r. w krypcie soboru katedralnego Piotra i Pawła w Petersburgu.
W 2008 roku Sąd Najwyższy Rosji stwierdził, że car Mikołaj II oraz jego rodzina padli ofiarą represji politycznych. W miejscu, gdzie stał dom Ipatiewa, zburzony w 1977 r. powstał w 2003 r. okazały sobór Na Krwi. W kolejną rocznicę zamordowania cara i jego rodziny przybywają tam tysiące wiernych z całej Rosji. Później wyruszają z pielgrzymką pokutną do miejsca Ganina Jama, gdzie ciała cara i jego rodziny zostały wrzucone do szybu. Dzisiaj stoi tam klasztor pod wezwaniem Świętych Cierpiętników Carskich.
Andrzej Grajewski W redakcji „Gościa Niedzielnego” pracuje od czerwca 1981 r. Dziennikarz działu „Świat”. Doktor nauk politycznych, historyk. Autor wielu publikacji prasowych i książek – m.in. „Wygnanie” oraz „Agca nie był sam: wokół udziału komunistycznych służb specjalnych w zamachu na Jana Pawła II”.