Bóg zaznaczył nie małym krzyżykiem

Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc:
«Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają».

Wtedy rzekł do nich: «Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».

W tej to chwili rozradował się Jezus w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.

Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».

Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».

Pewien człowiek przeżywał kryzys wiary. Niedawno był na ewangelizacyjnym koncercie. Porywająca muzyka, mocne świadectwa, oznaki uzdrowień. Po przeżyciu czegoś takiego wiara ma prawo się umocnić. Ale u tego człowieka to nie zadziałało. Dotknęło go słowo o prostaczkach. Pomyślał, że może trzeba zachować się jak prostaczek, jak dziecko. Na wielkim arkuszu brystolu namalował symbole różnych religii. I poprosił Boga w modlitwie, by dał mu jasny znak. Żeby przy symbolu tej prawdziwej religii postawił krzyżyk. Modlił się i czekał. W końcu zrozumiał, że Bóg zaznaczył nie małym krzyżykiem, ale wielkim krzyżem swoją religię. I to już 2000 tysiące lat temu. Tę historię opowiedział mi znajomy. Czy prawdziwa – nie wiem. Ważne, że krzyż Chrystusa jest prawdziwy. Jest symbolem miłości, do której człowiek nie tylko nie jest zdolny, ale której nie byłby w stanie sam wymyślić. „Miłość mi wszystko wyjaśniła”.