O tym, co na końcu
W ostatniej księdze Biblii nie ma żadnego wyraźnego cytatu ze Starego Testamentu. Jednocześnie właśnie w niej można znaleźć najwięcej odniesień do jego tekstów.
Nawet ci, którzy nie znają ich dobrze, rozpoznają z łatwością, że zapowiedź odnowy stworzenia nawiązuje do pierwszego zdania Pisma Świętego. W Starym Testamencie znajduje się jednak inny tekst, który jest jeszcze bardziej podobny do zdania otwierającego dzisiejsze czytanie. Najdłuższa księga w Biblii kończy się obietnicami działania Boga na końcu czasów. W przedostatnim rozdziale prorok Izajasz przedstawia jedną z nich: „Oto stwarzam nowe niebiosa i nową ziemię”. Podobieństwo do tekstu Apokalipsy okazuje się jeszcze większe, jeśli uwzględnić dwa zdania, które sąsiadują z tą zapowiedzią. Bezpośrednio przed nią prorok pisze o odmianie losu człowieka, który będzie się cieszył błogosławieństwem Bożym: „Dawne udręki pójdą w zapomnienie i będą zakryte przed mymi oczami”. Natomiast zaraz po niej dodaje proroctwo o końcu całego stworzenia – o zniknięciu wszystkich dotychczasowych doświadczeń, a nie tylko tych złych i bolesnych: „Nie będzie się wspominać dawniejszych dziejów ani na myśl one nie przyjdą”.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.
ks. Artur Malina
