Być uczniem Chrystusa czasem oznacza ponosić klęski
Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. J 19,25
Niewielu zostało z Jezusem aż po krzyż. Matka, Jej bliżej nieznana nam kuzynka i Maria Magdalena. No i z apostołów św. Jan. Fajnie było być z Jezusem, gdy święcił triumfy, gdy ludzie za Nim biegali czy szukali u Niego uzdrowienia. Człowiek nie tylko miał wrażenie, że uczestniczy w czymś bardzo sensownym, ale pewnie i na złocisty pył otaczającego Go wtedy splendoru można było się załapać. Zwłaszcza gdy Mistrz zauważył, gdy wybrał czy powierzył jakieś zadanie. Teraz, gdy przyszła klęska... Stanowczo łatwiej było uciec, schować się. Niekoniecznie ze strachu. Ale po co tak namacalnie odczuwać, że to, czym się przez parę ostatnich lat żyło, nie miało sensu? Po co, stojąc blisko umierającego Mistrza, narażać się na pokazanie palcem czy szydercze uśmiechy? Lepiej zamknąć oczy i jakoś to przeczekać... A my? Też pewnie wolelibyśmy uczestniczyć w sukcesie. Tymczasem być uczniem Chrystusa czasem oznacza ponosić klęski. Czy starcza nam wtedy odwagi, by mimo wszystko trwać? Czy jesteśmy w stanie przyjąć taki dyskomfort?
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.
Andrzej Macura
