Rtęć. Mity i prawdy
W układzie okresowym są tylko dwa pierwiastki, które w temperaturze pokojowej są cieczami – brom oraz rtęć. Ten drugi pierwiastek od bardzo dawna budzi emocje. Często słyszymy o tym, jak bardzo toksyczna jest rtęć i jej związki. Jak z tym jest naprawdę?
David Rochkind /east news
Rtęć jest znana od bardzo dawna. Ślady metalicznej rtęci znaleziono w egipskich grobach datowanych na 1500 rok przed Chrystusem. Na Dalekim Wschodzie szeroko stosowano ją w medycynie, włącznie z leczeniem złamań kości. Alchemicy uznawali rtęć za materię pierwotną (materia prima), z której można uzyskać wszystkie inne metale przez zmieszanie w odpowiednich proporcjach z siarką. Jest to jeden z rzadszych pierwiastków na Ziemi. Występuje głównie w postaci rud, chociaż można też znaleźć rtęć w postaci czystego metalu. Co ciekawe, otrzymywanie rtęci z najpopularniejszej rudy (cynober – siarczek rtęci, HgS) jest wyjątkowo proste – wystarczy ogrzewać ten związek w obecności tlenu z powietrza. Dawniej rtęć była nazywana żywym srebrem.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.
Mirosław Dworniczak
