Barbarzyńcy z daleka i z bliska

W czwartym tygodniu Wielkiego Postu ktoś z moich znajomych na Facebooku zdeklarował się, że weźmie udział w ogólnopolskiej akcji „Domagamy się wycofania religii ze szkół”. Organizatorzy piszą o potrzebie wsparcia tej inicjatywy, o konieczności, o zdeterminowaniu, o potrzebie wyjścia naprzeciw nowym tendencjom, o nowoczesnym społeczeństwie. Oczywiście przy tej okazji rozgorzała dyskusja. Jedni pytają: dlaczego i komu te lekcje przeszkadzają, inni domagają się zdjęcia krzyży ze ścian szkół i instytucji. Krzyże w nowoczesnej Europie przeszkadzają, krzyże są nie na miejscu, krzyże są passé. Tego samego dnia ktoś z moich znajomych udostępnił fotografie przedstawiające, jak się domyślam, bojowników Państwa Islamskiego, z zapałem niszczących wszelkie ślady religii chrześcijańskiej. Monumentalne i filigranowe krzyże spadają z kopuł świątyń, zsuwają się ze ścian, uderzane młotem, ścinane, przewracane, rozbijają się o ziemię. Media mówią o tego rodzaju akcjach z przerażeniem, niedowierzaniem, z oburzeniem. A to po prostu usuwanie krzyży. Barbarzyństwo bojowników? A w nowoczesnej Europie jak nazwać te same gesty, podobne inicjatywy? Tym samym słowem? Zakrzyczą. A jednak pozwalam sobie na tę refleksję, którą zamieściłam także tego dnia na Facebooku, bo wierzę słowom Galilejczyka. Powiedział: „kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i ja...” Nie oszukujmy się, wyrzucanie, usuwanie, zdejmowanie krzyży, nawet jeśli robi się to w białych rękawiczkach, jest i pozostanie wchodzeniem w krąg cywilizacji śmierci.

Joanna Jurgała-Jureczka

  Ślady chrześcijaństwa muszą zniknąć zrzut z https://mdwn.me/reoprt_16/

  Niszczenie figury św. Jerzego zrzut z https://mdwn.me/reoprt_16/   Krzyże na kościołach zastępowane są flagą Państwa Islamskiego zrzut z https://mdwn.me/reoprt_16/   Bojownicy ISIS nie przepuszczają nawet cmentarzom zrzut z https://mdwn.me/reoprt_16/