Czekając na znak, czekając na cud

Jak bowiem Jonasz stał się znakiem  dla mieszkańców Niniwy, tak samo  i Syn Człowieczy dla tego pokolenia. 

Elżbieta  Grodzka-Łopuszyńska 

|

13.10.2014 00:15 GN 41/2014

A po Zmartwychwstaniu jakiego winniśmy wypatrywać znaku, na jaki czekać cud? Co może zadziwić nas bardziej, utwierdzić w wierze i pociągnąć w stronę miłości? Zdawałoby się, że nie ma czemu przeczyć, nie ma w co wątpić. A jednak tyle w nas ciągle przewrotności i niewiary. Człowiek ciągle zmaga się z sytuacjami nie do wyjaśnienia, więc wystawia Boga na próbę. A przecież Pan Bóg, który zna nas jak nikt i kocha jak nikt, każdego dnia darowuje nam takie znaki i cuda, bo wie, jak bardzo ich potrzebujemy. Wielkim znakiem w mojej młodości były trzy białe postacie, które, zakochane w Bogu, pokazywały jedyny słuszny życiowy kierunek: św. Jan Paweł, bł. Matka Teresa i Brat Roger. A tych znaków powszednich nie trzeba wcale długo szukać, tylko chcieć je zauważyć, bo są wokół nas. Na przykład kiedy przyjaciel po latach wraca do Jezusa i odkrywa Go na nowo. Albo kiedy zdrowieje człowiek z diagnozą nieuleczalnej choroby. Albo gdy córka przynosi ci zgniecioną w małej rączce stokrotkę...

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
brak reklam na stronach;
Niespodzianki od redakcji.