Konieczne jest „uderzenie ewangelizacyjne”, swego rodzaju „terapia wstrząsowa”, która pokaże młodym ludziom, że ślub kościelny to nie jest pułapka, którą na nich zastawia Kościół, ale brama do otwarcia się na nową rzeczywistość nadprzyrodzoną – mówią KAI eksperci, przygotowujący młodych do sakramentu małżeństwa.
Od 2003 r. obowiązuje Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin przyjęte przez KEP, które określa, że przygotowujący się do ślubu winni odbyć 25 spotkań rozłożonych w czasie, a tylko w wyjątkowych sytuacjach może być ich 10. Dyrektorium określa także, że minimalnie 3 godziny konferencji powinien wygłosić kapłan oraz minimum 3 godziny doradca życia rodzinnego.
Katechezy przedmałżeńskie standardowo organizowane są w parafiach. - Zazwyczaj młodzi zgłaszają się do kancelarii parafialnej na 3 miesiące przed planowaną datą ślubu, to daje im gwarancję, że zdążą przygotować się poprzez uczęszczanie na katechezy przedślubne oraz spotkać się w poradni życia rodzinnego – mówi ks. Drąg. Zwraca jednak uwagę na to, że jeśli nie przeżyliśmy katechez przedmałżeńskich w czasie liceum czy studiów, czyli nie mamy przygotowania dalszego, możemy potrzebować więcej czasu na wyznaczenie daty ślubu. Dokument ukończenia katechez przedmałżeńskich powinniśmy dostarczyć do kancelarii parafialnej. – Jednak praktyka jest tu różna, np. w diecezji krakowskiej nie są wymagane katechezy przedmałżeńskie, gdyż duszpasterze wychodzą z założenia, że każdy miał je w szkole średniej – dodaje ks. Drąg.
Na około miesiąc przed ślubem proboszcz wraz z narzeczonymi spisuje tzw. protokół kanoniczny badania narzeczonych. – W ramach protokołu należy przedstawić wszystkie dokumenty: wylegitymować się dowodem osobistym, przedstawić dokumenty katechizacji gimnazjalnej i maturalnej, dokument ukończenia katechizacji przedmałżeńskiej i przedślubnej, w ramach których będzie także zaświadczenie z poradni życia rodzinnego. Jeśli ktoś uczestniczył w grupach akademickich, duszpasterskich także powinien to udokumentować, gdyż podczas spisania protokołu bada się także wiedzę narzeczonych o małżeństwie, czym ono jest i jak oni je rozumieją. Wtedy także przedstawiamy proboszczowi dokument z Urzędu Stanu Cywilnego o braku przeszkód do zawarcia małżeństwa – mówi ks. Drąg.
Praktyka realizowania katechez przedślubnych jest bardzo różna, zależy to w dużej mierze od proboszcza danej parafii, a czasami od ogólnie przyjętych wytycznych w danej diecezji. Niekiedy katechez jest 10 przed zawarciem małżeństwa, a niekiedy trzy. Obowiązkowe są także w ramach przygotowania do ślubu trzy spotkania w poradni życia rodzinnego z instruktorem lub doradcą życia rodzinnego. Niekiedy część poradniana jest realizowana w parafii, a czasami w większych poradniach w dekanacie.
- Ważne, żeby proboszcz sam nie traktował katechez przedmałżeńskich z przymrużeniem oka – trzeba tutaj zmieniać mentalność i świadomość, że to jest naprawdę ważne, gdyż często ostatni kontakt narzeczonych z kościołem był podczas przygotowywania się do bierzmowania. Dlatego, gdy przychodzą, by przygotować się do ślubu należy wykorzystać tę okazję, by faktycznie zbliżyć ich do Pana Jezusa – podkreśla ks. Drąg.
Coraz bardziej powszechne są katechezy weekendowe czy kilkudniowe rekolekcje wyjazdowe, które pełnią rolę katechez przedmałżeńskich. Diecezja koszalińsko-kołobrzeska jako pierwsza wprowadziła w 2009 r. internetowe katechezy przedmałżeńskie dla osób przebywających za granicą, które chciałyby wziąć ślub w tej diecezji. – Można mówić o tendencji do skracania przygotowania do małżeństwa, wiąże się to m.in. z tym, że wiele osób pracuje w delegacjach, większa jest ich mobilność – zaznacza ks. Drąg. Podkreśla jednak, że problemem katechez internetowych jest to, iż odcina się w ten sposób kontakt od duszpasterza i żywego Kościoła.
- Często spotkania weekendowe traktowane są jako wygodniejsza i łatwiejsza forma przygotowań. Pary wolą zapłacić za zakwaterowanie w domu rekolekcyjnym niż uczestniczyć w katechezach rozciągniętych w czasie – mówi Walaszczyk. W diecezji warszawsko-praskiej jest ona odpowiedzialna za wdrażanie autorskiego programu pracy formacyjnej abp. Henryka Hosera „Ewangelizacja intymności małżeńskiej”. Program opiera się przede wszystkim na zasadzie towarzyszenia w rozwoju osobistym i wspólnotowym w myśl nauki z „Familiaris Consortio”, iż należy iść za rodziną i towarzyszyć jej w różnych etapach formacji i rozwoju. To przede wszystkim wieloetapowa praca formacyjna. Pracę indywidualną pary odbywają w Parafialnych lub Dekanalnych Ośrodkach Formacji Rodziny, przechodzą także 8-tygodniowe warsztaty. Formacja skupia się przede wszystkim na antropologii chrześcijańskiej, teologii ciała i zadaniach rodziny chrześcijańskiej.