Najkrótszy opis kultu

Również apele św. Pawła w dzisiejszym czytaniu streszczają nauczanie o życiu chrześcijan. Zakładają one znajomość głównych części Biblii hebrajskiej. Pierwsza, czyli Prawo, określa rodzaj i sposób sprawowania kultu, wyłączając z niego ofiary z ludzi. Druga część, nazywana Prorokami, przypomina o zaangażowaniu ludzi w te ofiary. Apostoł przedstawia życie chrześcijan jako ofiarę. Apel o ofiarowanie swoich ciał oznacza złożenie samych siebie. Potrójna charakterystyka tej ofiary przypomina kult Starego Przymierza: „żywa, święta, miła Bogu”. Należało bowiem uśmiercić lub unicestwić składany dar, żertwa zaś musiała być żywa (w przypadku zwierząt) i bez braków (także w odniesieniu do ofiar pochodzenia roślinnego). Jej świętość oznaczała nie tyle doskonałość moralną, ile całkowitą przynależność do Boga. Tylko taka ofiara mogła być przyjęta jako „miła Bogu”. Znaczenie tego wyrażenia przedstawia opowiadanie o pierwszym dziele Noego po wyjściu z arki: „zbudował ołtarz dla Pana i wziąwszy ze wszystkich zwierząt czystych i z ptaków czystych złożył je w ofierze całopalnej na tym ołtarzu. Gdy Pan poczuł miłą woń, rzekł do siebie: »Nie będę już więcej złorzeczył ziemi ze względu na ludzi«” (Rdz 8,21-22). Obietnica ta jest treścią pierwszego przymierza między Bogiem a ludźmi. Apostoł dodaje czwartą charakterystykę składania samych siebie w ofierze: „jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej”. Sens określonego kultu z ofiar żywych, świętych i Bogu miłych apostoł wyjaśnia w następnych zdaniach. Żywa jakość żertwy oznacza, że nie chodzi o jednorazowy akt, ale o trwałe działanie, nie o postawę raz przyjętą, ale o przyjmowaną w całym życiu. Świętość ofiary polega na świadomym odwzorowaniu w swojej egzystencji nowego modelu myślenia i pragnienia, który odróżnia się od wzoru nieustannie narzucanego przez świat. Dosłownie można przełożyć apel apostoła: „Nie bądźcie schematyczni w relacji do tego świata!”. Motywacją dla tej opozycji jest ciągłe przemienianie przez inny wzór, którym jest to, co się Bogu podoba, czyli Jego wola. Wszystko to, co z nią jest zgodne, będzie zawsze dobre, miłe Bogu i doskonałe.