Rok św. Teresy z Avili

Rok Jubileuszowy z okazji 500-lecia urodzin św. Teresy od Jezusa (1515-2015) rozpocznie się we wszystkich hiszpańskich diecezjach 15 października br. Jego bogaty program przewiduje szereg wystaw i kongresów poświęconych Teresie oraz jej duchowości, szczególnie w miejscowościach związanych z jej osobą. Decyzja Papieża Franciszka, ogłoszona w katedrze w Avili podczas Mszy z okazji przypadającego wczoraj 400-lecia beatyfikacji hiszpańskiej mistyczki, została przyjęta z wielkim zadowoleniem.

„Życie św. Teresy nie było usłane różami, ale pełne wewnętrznej walki i wielkim wysiłkiem na drodze świętości” – powiedział miejscowy ordynariusz bp Jesús García Burillo. Jest ona pierwszą kobietą, która została ogłoszona doktorem Kościoła (27 września 1970 r. przez Pawła VI). Avila musi się dobrze przygotować, aby przyjąć „setki pielgrzymów z całego świata” – powiedział bp García Burillo. „Mamy doświadczenie, że Teresa od Jezusa jest zdolna oświecić każdą ciemną noc – mówi burmistrz Avili Miguel Ángel Garcia Nieto. – Jej przesłanie jest szanowane na całym świecie. Nie tylko przez chrześcijan, ale także przez wyznawców innych religii, które je studiują i szanują”. Episkopat Hiszpanii ma też nadzieję, że na jubileusz przybędzie sam Papież Franciszek.

Teresa Sánchez de Cepeda y Ahumada urodziła się 28 marca 1515 roku w Avila. Jej ojciec, Alonso Sánchez de Cepeda, był synem Żyda, który przeszedł na katolicyzm w 1485 roku, natomiast zmarła przedwcześnie matka, Beatriz Davila y Ahumada, pochodziła ze starej arystokracji kastylijskiej. Teresa była szóstą spośród 12 dzieci. Żydowskie pochodzenie dziadka ze strony ojca, Juana Sánchez de Toledo, który stosunkowo późno przeszedł na katolicyzm powodowało, że Teresa znalazła się w grupie tzw. conversos (nawróconych), którzy znajdowali się pod surową kontrolą inkwizycji.

Prawdopodobnie w 1536 roku Teresa bez wiedzy ojca wstąpiła do Karmelu w Avila, w którym wówczas żyło 140 zakonnic. Ojciec szybko zaakceptował jej decyzję. W rok później Teresa poważnie zachorowała i przez niemal trzy lata była sparaliżowana. Z czasem częściowo powróciła do zdrowia, ale cały czas nie czuła się ani osobą świecką, ani zakonnicą.

W 1554 roku Teresa zobaczyła wizerunek cierpiącego Chrystusa. Tym widokiem tak się przejęła, że wówczas doznała „ostatecznego nawrócenia”. Postanowiła, że przez całe swoje przyszłe życie będzie żyć tylko w Chrystusie. Wspólnota niezbyt poważnie potraktowała to życzenie. Mimo rożnych przeciwności Teresa w 1562 roku otrzymała od papieża Piusa IV oraz biskupa miejsca pozwolenie na założenie w Avila własnego klasztoru karmelitanek bosych, opartego o reguły jej dotychczasowego klasztoru. Jednocześnie postanowiła, że w jednym Karmelu nie powinno mieszkać więcej niż 21 sióstr. Z czasem, mimo oporów i wielu trudności, zaczęła realizować swoje plany reform. Do śmierci założyła 17 klasztorów.