W związku z organizowaną przez Instytut Badań Literackich PAN konferencję „Zwierzęta i ich ludzie. Zmierzch antropocentrycznego paradygmatu?” nasunęła mi się pewna myśl. Może najpierw zrobić porządek we własnym gatunku, a później zająć się innym? Bo jak tu szanować zwierzęta, nie mając szacunku dla przedstawicieli samych swoich?
Zamiast więc proponowanych tematów konferencji (Prezentowanie i reprezentowanie zwierząt; nowe sposoby przedstawiania i postrzegania istot nie-ludzkich; Prawa zwierząt, biopolityka, demokracja gatunków – polityczność kultury; Problem granicy pomiędzy człowiekiem i zwierzęciem: przekraczanie dualizmu, przezwyciężanie opozycji; Prawa zwierząt w sztuce i literaturze; Międzygatunkowe próby zbliżenia. Kontakt cielesny i psychiczny w relacjach ludzi i innych zwierząt; Mięso w kulturze, mięso i jego konotacje, mięsność a męskość; Miejsce zwierząt w teoriach ekofeministycznych; Pojęcie holokaustu zwierząt – jego rozumienie i obrazowanie), oto niektóre z proponowanych przeze mnie tematów do dyskusji:
• Prezentowanie i reprezentowanie nienarodzonych dzieci; nowe sposoby przedstawiania i postrzegania istot na wskroś ludzkich
• Prawa dzieci nienarodzonych, biopolityka, demokracja gatunków – polityczność kultury
• Problem granicy pomiędzy człowiekiem i człowiekiem nienarodzonym: przekraczanie dualizmu, przezwyciężanie opozycji
• Prawa dzieci nienarodzonych w sztuce i literaturze, zwłaszcza współczesnej
• Gatunkowe próby zbliżenia. Kontakt cielesny i psychiczny w relacjach ludzi i dzieci nienarodzonych
• Szczątki w kulturze, zabijanie i jego konotacje, aborcja a męskość
• Miejsce dzieci nienarodzonych w teoriach ekofeministycznych (to byłoby nad wyraz ciekawe!)
I najlepsza perełka!:
• Pojęcie holokaustu dzieci nienarodzonych – jego rozumienie i obrazowanie.
Liczę na zainteresowanie PAN i wykorzystanie swoich możliwości do przeprowadzenia konferencji. A jeśli organizatorów interesuje wyjątkowo jednak temat zwierząt, to proponuję: „Miejsce nienarodzonych u zwierząt. Międzygatunkowa wymiana doświadczeń. Czego możemy się nauczyć”.
Aleksandra Matuszczyk-Kotulska