Pochód pełen radości

Potem pojawiają się młodzi ludzie: chłopcy i młodzieńcy. Schodzą się ze wszystkich ulic i zaułków. Zbierają się w jeden gęstniejący tłum, który radośnie śpiewając o świątyni i jej Panu, przychodzi na plac przed murem. Tu czekają na nich starsi, a potem rozpoczyna się szabatnia modlitwa. To nie żaden obraz przeszłości, ale moje osobiste wspomnienie. Byłem w tym miejscu na rozpoczęcie szabatu. A kilkadziesiąt minut wcześniej szedłem uliczkami starej Jerozolimy, obserwując owe grupki młodych Żydów, którzy szli ku miejscu, szli pod Syjon, gdzie ongiś stała świątynia. I właśnie wtedy przypominały mi się te wizje starego proroka Izajasza: „Przybędą na Syjon z radosnym śpiewem, ze szczęściem wiecznym na twarzach”.