Franciszek o odpuszczeniu grzechów
O odpuszczeniu grzechów, w odniesieniu do tak zwanej „władzy kluczy”, która jest biblijnym symbolem misji, jaką Jezus przekazał apostołom, mówił dziś papież Franciszek podczas audiencji ogólnej w Watykanie.
Ojciec Święty podkreślił, że Bóg przebacza każdemu człowiekowi w swoim suwerennym miłosierdziu, ale On sam chciał, aby ci, którzy należą do Chrystusa i Jego Kościoła otrzymali przebaczenie poprzez sługi Wspólnoty.
Papież zakłada piuskę, podarowaną mu przez jednego z uczestników audiencji
CLAUDIO PERI /PAP/EPA
TŁUMACZENIE:
„Kościół, który jest święty, a zarazem potrzebującym pokuty towarzyszy naszej drodze nawrócenia przez całe życie. Kościół nie jest panem władzy kluczy, nie jest panem, ale jest sługą posługi miłosierdzia i cieszy się za każdym razem, kiedy może obdarzać tym Bożym darem.”
Papież Franciszek zwrócił uwagę, że wiele osób nie rozumie dzisiaj kościelnego wymiaru przebaczenia, ponieważ dominuje indywidualizm, subiektywizm i odczuwamy to także my, chrześcijanie.
Pełny tekst papieskiej katechezy
Następnie papież rozważał kwestię kapłana jako narzędzia odpuszczenia grzechów.
TŁUMACZENIE:
„Służba, jaką pełni kapłan jako szafarz z Bożego upoważnienia, aby przebaczać grzechy, jest bardzo delikatna i wymaga, aby jego serce było napełnione pokojem, by nie traktował wiernych źle, ale żeby był łagodny, łaskawy i miłosierny.”
Na zakończenie Ojciec Święty zachęcał, by nie zapominać, że Bóg nigdy nie przestaje nam przebaczać. Przez posługę kapłana obejmuje nas na nowo w uścisku, który rodzi nas na nowo i pozwala nam powstać i podjąć drogę na nowo.
Przemawiając do Polaków pozdrowił obecnych w Rzymie duszpasterzy polskich emigrantów. Przybyli oni w pielgrzymce do Wiecznego Miasta z okazji zakończenia Roku Wiary. Papież powiedział:
– Witam polskich pielgrzymów. Szczególne pozdrowienie kieruję do duszpasterzy polskich emigrantów, przybyłych z różnych zakątków świata. Drodzy księża, dobrze wiecie, że emigracja – jakiekolwiek byłyby jej przyczyny – niesie ze sobą wiele trosk, problemów i zagrożeń, spowodowanych oderwaniem od korzeni historycznych, kulturowych a często rodzinnych. Z gorliwością starajcie się wychodzić naprzeciw potrzebom waszych rodaków i troszczcie się o ich duchowy rozwój. Pomóżcie im, by zachowali wiarę i byli jej świadkami w społecznościach, w których przyszło im żyć. Niech towarzyszy wam Boże błogosławieństwo!
