Przetrwałam dzięki wierze

Nie wiem, czy w najtrudniejszych momentach życia przetrwałabym, gdyby nie wiara, że Bóg jest ze mną. Gdy zawalił się nam świat, firma męża zbankrutowała i straciliśmy wszystkie dobra materialne; dom, samochód, wszystkie oszczędności, załamałam się.

Najpierw przyszło zwątpienie, a potem, przez przypadek trafiłam do klasztoru ojców dominikanów w Gdańsku. Usiadłam i zaczęłam się modlić, a właściwie rozmawiać z Bogiem. I nagle przyszła myśl, że nie jestem sama, że On mnie nie opuścił i da mi siłę.

Dał. Przetrwaliśmy. Zawsze, kiedy już zupełnie nie wiedziałam co zrobić prosiłam "Panie Boże, daj mi jakąś radę, bo Ty wiesz, co będzie dobre". I zawsze znalazło się jakieś wyjście, stanęliśmy na nogi. I teraz nie boję się już niczego. W każdym momencie wiem, że z Bożą pomocą poradzę sobie i nawet jeśli coś w tej chwili wydaje się złe i nie do pokonania to ufam, że Pan Bóg wie co robi i wszystko dzieje się "po coś".

Wierząc w to nie boję się już niczego. Gdy z pomocą rodziny i przyjaciół - takich prawdziwych, którzy nie opuszczą człowieka w nieszczęściu, kupiliśmy stareńki domek za miastem i poszliśmy na pierwszą, niedzielną mszę w nowym miejscu powitały nas słowa księdza, który podczas mszy odczytał słowa Psalmu 23:

Wiedziałam już, że jesteśmy tu, gdzie mieliśmy się znaleźć. A wiara i obecność Boga w naszym życiu pozwoli nam przejść przez wszystkie " ciemne doliny". 

 

Joanna