Dywany i buraki

Do Kietrza przyjechałem jako wikary w roku 1968.

Fresk na sklepieniu kościoła. W postaci papieża przedstawiona osoba Ducha Świętego zdjęcia ks. Tomasz Horak /GN

Zdziwiła mnie pusta przestrzeń rynku. Są chodniki, są krawężniki, w centralnym punkcie okazała barokowa kolumna maryjna. Z czasem przyzwyczaiłem się do tego rynku bez kamienic, z widokiem na bloki z wielkiej płyty. W dole, pośród niskiej zabudowy, sterczała ogromna i wysoka budowla. Wyglądała surrealistycznie. Fabryka dywanów – tradycja z czasów jeszcze niemieckich. Było ich kilka. Z „pluszów i kapeluszów”, jak się tu mówiło, żyli ludziska. Część żyła z buraków i pszenicy – gospodarząc na wielkim państwowym albo na małym prywatnym. Wiele domostw wyglądało, jakby miały zawalić się lada dzień. Jedni żyli wspomnieniami, inni się trudzili, by codzienność była na miarę ich potrzeb. Zaangażowani, pracowici, radośni, ofiarni, rozśpiewani – tak ich zapamiętałem.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
brak reklam na stronach;
Niespodzianki od redakcji.