Spojrzenie Boga

– Kiedy wzięłam dziecko na ręce, spotkałam się z nim wzrokiem. Miałam wrażenie, że przez to spojrzenie patrzy na mnie Bóg – mówi s. Wacława.

W tym miejscu siostry odbierają pozostawione w oknie życia dziecko zdjęcia ks. Rafał Starkowicz /GN

Wcześniej wiele razy chodziłyśmy do okna, kiedy odzywały się alarmy. A tam często były ubranka, mleko czy rzeczy dla dzieci. Teraz, kiedy zbliżyłam się do okna życia, usłyszałam płacz dziecka. Otwierając je, dostrzegłam ruch – relacjonuje s. Wacława. – Nie myślałam, że aż tak będę to przeżywała. To dziecko jest zdane na to, co zrobimy. Ktoś je oddał, a my mamy wziąć jego los w ręce i przekazać dalej. Zapewnić mu bezpieczeństwo – dodaje s. Pompilia, przełożona domu, która wraz z s. Wacławą 28 czerwca odnalazły w oknie życia małą dziewczynkę. – Dobrze, że byłyśmy tam obie. Ja zajęłam się dzieckiem, a s. Pompilia wykonywała niezbędne telefony – opowiada s. Wacława.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
brak reklam na stronach;
Niespodzianki od redakcji.