Odnawiająca Trójca


Przy Jego upadku wykorzystuje Ona chwilę zamieszania i przybliża się do Niego. Wtedy też słyszy Jego krótkie zdanie: „Oto czynię wszystko nowe”. Choć Ewangelie nie wzmiankują o tym wydarzeniu, to jednak te same słowa, które znajdują się w dzisiejszym czytaniu, trafnie wskazują na cel męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa. 
W okresie przed przyjściem Chrystusa Żydzi oczekiwali powszechnej odnowy stworzenia. Niektórzy spodziewali się stopniowego odtwarzania pierwotnej szczęśliwości i harmonii. Liczniejsi czekali na nagłą interwencję Boga, usuwającego wszystko to, co było skalane przez grzechy. Zagłada miała spotkać sprawców tego zepsucia, a więc zarówno upadłych aniołów, jak i znieprawioną przez nich część ludzkości, dlatego w pismach judaizmu pojawiają się obrazy gwałtownego przemijania nieba i ziemi. W środowisku judaizmu jasny jest też sens obietnicy: „morza już nie będzie”. Ludziom starożytnego Wschodu ogromne wody kojarzyły się z nicością i zniszczeniem, a morze symbolizowało potęgi wrogie Bogu Stwórcy. Słowa o powszechnej odnowie św. Jan przypisuje „siedzącemu na tronie”, czyli Bogu Ojcu. Nie chodzi o wydarzenie umieszczone w odległej przyszłości. Odnowa dokonuje się już teraz dzięki zwycięstwu Jezusa nad śmiercią. Na jedność działania Ojca i Syna wskazują określenia: „Przybytek Boga z ludźmi”; „zamieszka wraz z nimi”; „będzie Bogiem z nami”. 
Co konkretnie nowego mógł stwarzać niosący krzyż i przybity do niego? 
Nikodem, podczas rozmowy z Jezusem, powątpiewa w możliwości rzeczywistej odnowy człowieka: „Jakżeż może się człowiek narodzić, będąc starcem?”. Pomimo unieruchomienia na krzyżu Jezus posiadał moc stwarzania nowej rzeczywistości. Znakiem tej umiejętności są słowa, które św. Jan zapisał w Ewangelii, gdyż zostały wypowiedziane przez Jezusa do stojących obok krzyża – Matki i umiłowanego ucznia. Tymi słowami Ukrzyżowany ustanowił nową i wzajemną relację między Matką a uczniem. Nowe stworzenie jest procesem dalej rozwijanym przez Ducha Świętego. Podczas ostatniej wieczerzy Jezus składa uczniom obietnicę, że ich nie zostawi sierotami, dlatego im zapewnia zesłanie Ducha od Ojca.