Przepraszam za moje antyświadectwo

„Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku”. On „niezachwianie przyniesie Prawo”, ale zrobi to łagodnie. Mesjasz przyszedł i był właśnie taki jak w proroctwie Izajasza. Urodził się w nędznej grocie. Przyszedł w lekkim powiewie, a nie w wielkiej wichurze. Nie pokonywał, lecz przekonywał. Nie walczył z przeciwnikami, lecz poszedł na krzyż. A jak ja postępuję, będąc Jego uczniem? Przepraszam Cię, Panie, za wszystkie nadłamane trzciny, które złamałem do końca. Przepraszam za wszystkie płomyki, które ugasiłem – bo uważałem, że lepiej niech nie świecą w ogóle, niż miałyby świecić ledwo ledwo. Za wszystkie krzyki – rzekomo w Twojej obronie. Przepraszam za moje antyświadectwo.