Gdy odczuwasz skutki grzechu

Wersy te nie są wyłącznie stwierdzeniem banalnej prawdy, że po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój. Oczywiście mają być pocieszeniem, ale pokazują też, że wydarzenia naszego życia mają swoje przyczyny i cel. Gniew i płacz pojawiają się tu dla określenia okresu trudnych doświadczeń. Gniew oznacza jakby dopuszczenie do nas skutków naszego grzechu. Subiektywne odczucie mówi „Boże, czemu się gniewasz, czemu doświadczam tego cierpienia”. Płacz wskazuje na naszą skruchę w tej sytuacji. Gniew Boży dopuszcza do nas sytuacje, które pozwalają nam się odwrócić od zła. Płacz jest płaczem nawrócenia, przemieniającym serce. Skruszonemu sercu Bóg darowuje winy – bo „Jego łaskawość przez całe życie”. Uwolnione zaś od grzechu serce raduje się rankiem, czyli końcem okresu ciemności, doświadczenia. Określenia czasu również tchną nadzieją – czas gniewu jest krótki, czas łaski trwa przez całe życie. No i oczywiście nadejście poranka, a więc i radości, jest absolutnie pewne. Wszystko ma tu swój cel i sens.