Spotkanie z Dygatem

Ciekawie obsadzone role Patrycji Soliman i Marcina Hycnara obiecują wiele, ale przedstawienie przynosi zawód.

„Pożegnania” nazywano inteligenckim rozrachunkiem, tekstem o pokoleniu, dla którego życie skończyło się 1 września 1939 r.
Andrzej Karolak

Proza Stanisława Dygata, pełna swoistej filozofii, nostalgii, ironii, pod którą autor przemyca rzeczy serio, nie jest łatwym materiałem do adaptacji. Oryginalność fabuły, niekonwencjonalne sylwetki bohaterów prowokowały filmowców do ekranizacji utworów Stanisława Dygata. Inaczej rzecz się ma z teatrem. Pamiętne filmowe „Pożegnania”, z plejadą gwiazd i sentymentalnym przebojem Sławy Przybylskiej, odważna w artystycznych poczynaniach Agnieszka Glińska oblekła w kształt sceniczny na deskach Teatru Narodowego. U podstaw tego pomysłu musiało kryć się pytanie, czym dla nas dziś jest powieść Dygata, bo przecież nie tylko melodramatycznym wątkiem nieudanej miłości Pawła i Lidki.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
brak reklam na stronach;
Niespodzianki od redakcji.