Słuchaczom dzisiejszego czytania może się wydawać, że mają do czynienia z doktrynalnym monologiem.
Wystarczy jednak sięgnąć do wydań Biblii, aby dostrzec, że nie przemawia jedna osoba. Zdanie obecne w czytaniu jest nie tyle definicją tytułów Chrystusa, ile częścią pozdrowienia skierowanego do zgromadzonych na liturgii: „Łaska wam i pokój od Tego, który jest i który był, i który przychodzi, i od Siedmiu Duchów, które są przed Jego tronem, i od Jezusa Chrystusa, Świadka Wiernego, Pierworodnego umarłych i Władcy królów ziemi”. Na te słowa powitania, które również dzisiaj mogą usłyszeć uczestnicy Mszy świętej, pierwsi adresaci odpowiadali oddaniem czci Chrystusowi: „Temu, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas królestwem – kapłanami dla Boga i Ojca swojego, Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen”. Zmiana drugiej osoby liczby mnogiej na pierwszą – w powitaniu przewodniczącego liturgii pojawia się zaimek „wam”, w odpowiedzi zaś pozdrowionych przez niego występuje słowo „nas” – zgadza się z wprowadzeniem do Księgi Apokalipsy św. Jana. Na samym jej początku występuje rozróżnienie między tym, który czyta, a tymi, którzy słuchają czytania: „Błogosławiony, który odczytuje i którzy słuchają słów Proroctwa, a strzegą tego, co w nim napisane, bo chwila jest bliska” (Ap 1,3). Księga ta nie była przeznaczona do indywidualnej lektury ani do teoretycznych rozważań. Jej teksty miały były czytane i słuchane w zgromadzeniu oraz odnoszone do codziennego życia. Na treść Apokalipsy składają się prorockie wizje, które św. Jan otrzymuje w dzień Pański (Ap 1,10). Choć w księdze znajdują się wzmianki o przedmiotach, które w Starym Testamencie służyły kultowi: ołtarz, kadzidło, świeczniki, szaty liturgiczne, to jednak nie przedstawia ona kontynuacji tej dawnej liturgii. Dzień Pański rozpoczyna się od zmartwychwstania Jezusa. Zmartwychwstały, przekazując wizje św. Janowi, zachęca go w słowach: „Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani” (Ap 1,17-18). Zatem wspólnota gromadzi się wokół panującego Zmartwychwstałego, aby przez Niego być wzmocniona w czasie prześladowań, już teraz ciesząc się z Jego zwycięstwa.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
ks. Artur Malina