Olimpiadowa łezka w oku

Wczorajsza ceremonia otwarcia Igrzysk, robiła wrażenie. Z rozmachem, poczuciem smaku (choć i kiepskie momenty były), kapitalnym scenariuszem, doskonałą muzyką. I tym zupełnie niesamowitym, brytyjskim poczuciem humoru, który… pozwolił Elżbiecie II skoczyć ze spadochronu. Nie wspominając już o Jasiu Fasoli i jego wirtuozerskiej grze. Moment zapalenia znicza - też nietuzinkowy, trzymający do końca przed ekranem, mimo tak późnej pory. Brawo, Brytyjczycy!

 Przyznam, że jako dziecko - za każdym razem gdy rozpoczynały się Igrzyska, z dziecięco - sportowej wrażliwości, płakałam jak bóbr. Obecnie, nieco już okrzepłam. Bo chociaż ceremonia - piękna, a idee olimpijskie jeszcze piękniejsze, to współczesne realia sportowe, czasem przysłaniają olimpijskie emocje. Jednym słowem, młodzieńcze złudzenia i wiara w grę fair - play, ustąpiły realnym obserwacjom. Zmagania zawodowych sportowców, to już nie tylko pasja, ale też wieloletnie mordercze (!) zmagania, które ze zdrowiem ciała nie zawsze mają wiele wspólnego. To również gigantyczne pieniądze i biznes. I jeszcze wielki stres, a czasem też - konieczność wchodzenia w dziwne układy ze sponsorami. Jednym słowem - współczesny zawodowy sport nie przypomina już zmagań starożytnych olimpijczyków. Sami sportowcy też (czasem) przyznają, że zawodowy sport na poziomie międzynarodowym, nie jest już do końca czysty, oparty na zdrowym współzawodnictwie i wielkich ideach… Choć może się mylę. Oby…

Niemniej, z wielką radością, dumą i pozytywną zazdrością nadal patrzę na szczęśliwych ludzi, którzy całe życie pracowali, poświęcili wiele, by przejść przez arenę olimpijską, machać biało - czerwoną flagą. A potem - walczyć! I chociaż dawnej  łezki w oku brak, to nadal czas Igrzysk pozostaje świętem, pozytywnym czasem gdy można jeszcze raz, choć na chwilę pomarzyć o olimpijskich ideałach: Szybciej, wyżej, silniej!

I tylko szkoda, że współcześnie, jakoś cicho o jeszcze jednej olimpijskiej zasadzie. Już nawet w teorii, nikt chyba nie przypomina starożytnej idei, że gdy płonie olimpijski znicz, gasną wojny. Gdy trwają Igrzyska, w Syrii (choć nie tylko) nie gasną ognie karabinów.