30 lat po Familiaris consortio

We wstępnym przemówieniu przewodniczący dykasterii kard. Ennio Antonelli zwrócił uwagę na aktualność tego dokumentu, który jest podstawą dyskusji plenarnej oraz w grupach.

W pierwszym rzędzie chodzi o ewangelizację, która w znacznej mierze zależy od Kościoła domowego. Należy tu podsumować dotychczasowe doświadczenia duszpasterskie, uwzględniając zarówno sukcesy, jak i porażki.

Drugi temat to współczesna kontestacja Kościoła oraz jego nauczania w odniesieniu do życia małżeńskiego i rodzinnego. Jan Paweł II proponował tu odpowiedź o charakterze rozwiniętej pedagogii na temat znaczeń, wartości i duchowego wymiaru życia płciowego i jego norm moralnych. Obecnie, zdaniem kard. Antonellego, nadszedł czas na zdanie sprawy z praktyki owej pedagogii stosowanej przez Kościół.

Kolejny temat obecny w Familiaris consortio, to ludzkie powołanie do tworzenia wspólnoty odpowiedzialnej miłości. Po 30 latach należy zapytać o świadomość, że Kościół nie deprecjonuje, ale uwzniośla ludzką płciowość, oraz o to, czy jego nauczanie znajduje rzeczywiście odzwierciedlenie w praktyce edukacji wiernych.

Następny temat to misyjny wymiar chrześcijańskiego życia rodzinnego. Rodzina jest ze swej natury ogniskiem miłości odzwierciedlającym więź Boga z człowiekiem. Dziś należy na nią spojrzeć jako na podstawowy czynnik ewangelizacji i wiarygodności Ewangelii. Stąd zdaniem kard. Antonellego należy m.in. ocenić zaangażowanie misyjne małżeństw. W tym kontekście sesja plenarna Papieskiej Rady ds. Rodziny powinna zwrócić uwagę na zaangażowanie katolickich małżeństw w duszpasterstwo rodzinne oraz w działalność publiczną broniącą praw rodziny.