Dajmy szansę temu Synodowi
Zainicjowany przez papieża Franciszka proces synodalny między innymi tym różni się od dotychczasowych synodów, że jest działaniem na bardzo wrażliwej sferze, jaką stanowi przestrzeń wzajemnych relacji i zaufania. Łatwo w nią uderzyć nie tyle przez to, że się ów proces zbojkotuje, nie biorąc w nim udziału, lecz także wówczas, gdy wprowadzi się w niego klimat wrogości, podejrzliwości i negatywizmu. W efekcie możemy uzyskać coś, co z samą ideą synodalności ma niewiele wspólnego.
Decydujący moment
„Znajdujemy się w decydującym momencie życia Kościoła i świata”. To fragment z „Vademecum” – jednego z dwóch dokumentów przygotowanych przez Stolicę Apostolską na potrzeby rozpoczynającego się wkrótce procesu synodalnego. Słowa ważne, pokazujące, jakie intencje legły u podstaw decyzji Franciszka, aby zwołać kolejny synod – tak dziwnie rozciągnięty w czasie i poświęcony samemu problemowi synodalności.
Dlaczego mamy rozmawiać ze światem?
Ekologia, ocieplenie klimatu, migracja, zagadnienie szeroko rozumianej równości. To kwestie, które wielu wydają się być tak odległe od spraw wiary i życia duchowego, że zajmowanie się nimi uznają oni za niepotrzebne, a wręcz szkodliwe – zwłaszcza, gdy czyni to papież Franciszek. Pojawiają się więc oskarżenia, że Ojciec Święty próbuje rozmywać katolicką doktrynę lub że chce przekształcić chrześcijaństwo w jakiś dziwny „panekologizm”. Czy rzeczywiście?
