Jezus zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: «Królestwo Boże nie przyjdzie w sposób dostrzegalny; i nie powiedzą: „Oto tu jest” albo: „Tam”. Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest».

Do uczniów zaś rzekł: «Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie. Powiedzą wam: „Oto tam” lub: „Oto tu”. Nie chodźcie tam i nie biegnijcie za nimi. Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, jaśnieje od jednego krańca widnokręgu aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w dniu Jego.

Wpierw jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie».

Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie. Żydzi oczekiwali Mesjasza na miarę swoich wyobrażeń. Dlatego nie dostrzegli Go w Jezusie. Bóg był najbardziej obecny w historii tam, gdzie, patrząc ludzkim okiem, nie dało się go dostrzec: stajnia, krzyż, kawałek chleba i kropla wina. Oto tu! Oto tam! Wrzeszczą wszyscy, chcąc, bym kupił właśnie ich prawdę, ich produkt, ich boga. Już nie wiem, gdzie się schować przed tą nachalnością. Stworzyliśmy sobie prawdy i bogów na miarę naszych wyobrażeń. Takich, którzy zagwarantują nam wolność od cierpienia i jak duch z lampy Aladyna będą posłusznie spełniać nasze kaprysy. Mój Bóg nie jest taki. Jest wszechmocny, choć mówi, że moc doskonali się w słabości. Jest potężny, choć znalazł upodobanie w cichości i pokorze serca. Jest niezwyciężony, choć pozwolił się pokonać. Jest Bogiem, który gwarantuje wieczne szczęście, choć drogą do niego uczynił krzyż. Są rzeczy w moim życiu, które traktuję jak największe przekleństwo. Ale w głębi serca tli się przekonanie, że właśnie za nie będę kiedyś Bogu najbardziej błogosławił. Właściwie to już staram się to robić. Oto bowiem królestwo Boże jest pośród nas. I w nas.