Odpust w Kalwarii Zebrzydowskiej

Obchody rozpoczną się dziś - w uroczystość NMP Kalwaryjskiej - Mszą świętą koncelebrowana przez kapłanów z dekanatu kalwaryjskiego i okolicznych parafii pod przewodnictwem nowego kustosza sanktuarium, ojca Gracjana Kubicy. Zastąpił on ojca Damiana Muskusa, którego papież Benedykt XVI mianował biskupem. Jutro właściwe rozpoczęcie odpustu: Msza święta o NMP Kalwaryjskiej pod przewodnictwem ks. Infułata Jakuba Gila, procesja Współcierpienia NMP z bazyliki do Domku Matki Bożej, a wieczorem nieszpory przy kaplicy Domku Matki Bożej.

Przez kolejne dni pielgrzymi będą trwali na modlitwie.

W przyszły piątek 19 sierpnia przypada odpust NMP Kalwaryjskiej. Tego dnia nieszpory poprowadzi nuncjusz apostolski abp Celestino Migliore. Po nich wyruszy procesja pogrzebu. Przy kościele Grobu Matki Bożej na dróżkach kalwaryjskich kardynał Stanisław Dziwisz odprawi mszę świętą pontyfikalną.

Sobota będzie poświęcona młodzieży. Wieczorem w kościele Ukrzyżowania na Górze Kalwarii zostanie odprawione nabożeństwo. Po zmroku w kierunku placu przed bazyliką wyruszy wielotysięczna procesja ze świecami, prowadzona dróżkami kalwaryjskimi. Dzień zwieńczy msza święta, którą odprawi biskup Jan Szkodoń.

Uroczystości zakończą się 21 sierpnia, w dni odpustu Wniebowzięcia Matki Bożej. Dróżkami kalwaryjskimi przejdzie procesja Wniebowzięcia Matki Bożej. Przy ołtarzu polowym w sanktuarium zostanie odprawiona suma pontyfikalna pod przewodnictwem kardynała Stanisława Dziwisza. Słowo Boże wygłosi metropolita Bukaresztu arcybiskup Ioan Robu. Wieczorem wokół placu przed kalwaryjską bazyliką wierni przejdą w procesji z figurą Matki Bożej Wniebowziętej.

Początki odpustu sięgają XVII wieku, czyli czasów, w których powstał klasztor w Kalwarii Zebrzydowskiej. Skromna pierwotnie procesja Pogrzebu i Chwały Matki Bożej w święto Wniebowzięcia urosła do imponujących rozmiarów. Już w latach 30. XVII wieku, czyli około 30 lat po założeniu klasztoru Bernardynów w Kalwarii, w procesji brała udział kapela oraz wojsko.

W połowie XVII wieku bernardyni urządzali w Kalwarii Zebrzydowskiej już dwie procesje. Pierwsza odbywała się 13 sierpnia, w dniu pogrzebu Matki Bożej. Wierni szli dróżkami kalwaryjskimi od Domku Matki Bożej do Grobu Matki Bożej. Druga procesja była prowadzona 15 sierpnia, w święto Wniebowzięcia. Wierni wędrowali od Grobu Matki Bożej do kościoła klasztornego.

W drugiej połowie XVII wieku procesje stały się niezwykle barwne. Oprócz wojska i kapel brali w nich udział wierni z pochodniami; rozlegały się salwy armatnie. Wprowadzono także wystawne nabożeństwo i kazania przy siedmiu stacjach.

Po pierwszym zaborze z dróżek kalwaryjskich zniknęło wojsko i armatnie salwy. Zaczęły natomiast występować asysty dziewcząt z różnych miejscowości. Szczególnym znaczeniem i przywilejami od tamtego czasu po dziś dzień cieszy się Asysta Cieszyńska, która datuje się od roku 1740.

Ponowny rozkwit obrzędów związanych z Wniebowzięciem przypada na wiek XX. Obok dziewcząt na procesjach pojawiają się asysty młodych mężczyzn, a po 1946 roku także grupy regionalne w swoich strojach. Wzrosła również znacznie liczba kapel.

Po drugiej wojnie światowej program uroczystości został zmieniony. Aby uwzględnić bardziej duchowe potrzeby wiernych, zamiast nabożeństw łacińskich wprowadzono polskie nieszpory. Od tego czasu procesję Wniebowzięcia kończyła też uroczysta suma pontyfikalna. Jest to najważniejszy punkt całego odpustu.

W połowie lat 40. XX wieku powstało również inscenizowane misterium Zaśnięcia Matki Bożej odtwarzane przy pierwszej i ostatniej stacji Pogrzebu. Jego twórcą był bernardyn z Kalwarii, ojciec Augustyn Chadam.

Sanktuarium kalwaryjskie jest jednym z głównych miejsc kultu maryjnego w Polsce. Wraz z klasztorem, w którym od początku przebywają bernardyni, wybudowano Dróżki Męki Pańskiej łączące ze sobą 41 obiektów sakralnych. Dróżki przypominają kompozycją topograficzną i architektoniczną miejsca święte w Jerozolimie.

Szczegółowy program odpustu znajdziesz TUTAJ