Pozory przyjaźni

Jr 20,10-13

Wszyscy zaprzyjaźnieni ze mną wypatrują mojego upadku. (Jr 20,10)

Oszczerstwo, donosicielstwo, złorzeczenie, straszenie, zwodzenie. Niezły ten katalog występków przeciwko Sprawiedliwemu stworzył nam na dzisiaj prorok Jeremiasz. Oczywiście, ze względu na bliskość Wielkiego Tygodnia, trudno nie czytać tego spisu grzechów w kontekście Sługi Jahwe, któremu zgotowano los straszny – wedle scenariusza, który w przyszłym tygodniu będzie nam codziennie dostarczał treści do rozmyślań. Tak, na Jezusa doniesiono, oczerniono Go, straszono, a i złorzeczeń nie oszczędził Mu tłum. Warto jednak pod koniec Wielkiego Postu przyjrzeć się również sobie i wzbudzić w sobie refleksję: czy pośród tych grzechów, które popełniło „wielu”, nie znajdują się i takie, które popełniam ja? Każdy bliźni oczerniony, zwodzony, straszony przeze mnie to Jezus, Któremu zadałem ból. Tym bardziej, jeżeli – zgodnie z tym, co stwierdził Jeremiasz – bliźni ten uważał mnie za „zaprzyjaźnionego” z sobą. Może aż tak źle nie jest... a może nie zdaję sobie nawet z tego sprawy, uważając, że batalie toczone w imię słusznych spraw zawsze są usprawiedliwione?