„Czytanie Dwudziestolecia”. Czy pismo częstochowskich polonistów pomoże doczytać epokę, nie zostawiając białych plam?

Z uznaniem należy przyjąć nowe czasopismo naukowe „Czytanie Dwudziestolecia”, będące pomysłem częstochowskich polonistów. Starannie dobrana Rada Naukowa, w której skład wchodzą naukowcy z różnych ośrodków, podobnie jak zespół recenzentów, gwarantuje dobry poziom rocznika. Pierwszy tom jest zróżnicowany tematycznie, pojawiają się w nim omówienia zarówno zagadnień pierwszorzędnych, jak i pobocznych, lecz dopełniających obrazu całości, czasem niesłusznie pomijanych. Bardzo dobrze więc komponuje się „Zbrodnia z premedytacją” Gombrowicza z tekstem o zabójstwie prezydenta Narutowicza w poezji dwudziestolecia, a rozprawa o temacie kresowym w literaturze międzywojnia – z rozważaniami o wkładzie społeczności żydowskiej w międzywojenne życie kulturalne Częstochowy. Ważny jest artykuł Agnieszki Kwiatkowskiej o domu rodzinnym w twórczości Zofii Rogoszówny. Skłania on m.in. do refleksji nad fenomenem „Dziecinnego dworu”, powieści tak dawno niewznawianej, a wciąż powracającej w badaniach literaturoznawczych. Widać, że i tym razem autorka uległa urokowi tej niezwykłej książki. Zwraca uwagę także tekst Beaty Łukarskiej o treściach religijnych w wybranych utworach Ewy Szelburg-Zarembiny, słusznie przypominający pisarkę kiedyś popularną, a obecnie zapomnianą. Autorka zręcznie połączyła ewangeliczne treści z wątkami społecznymi, celnie wypunktowała specyfikę pobożności maryjnej. Szkoda tylko, że został pominięty franciszkanizm tego pisarstwa, pięknie zwieńczony wydaną już po wojnie powieścią „Imię jej Klara”.