W drodze do Boga każda ścieżka jest możliwa

Łk 5,17-26

Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli tam też faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i z Jeruzalem. a była w Nim moc Pańska, tak że mógł uzdrawiać.

Wtem jacyś mężczyźni, niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc w żaden sposób go przenieść z powodu tłumu, weszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem na sam środek, przed Jezusa.

On, widząc ich wiarę, rzekł: «Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy». Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić: «Kimże on jest, że wypowiada bluźnierstwa? Któż może odpuścić grzechy prócz samego Boga?»

Lecz Jezus przejrzał ich myśli i w odpowiedzi na nie rzekł do nich: «Co za myśli nurtują w sercach waszych? Cóż jest łatwiej powiedzieć: „Odpuszczone są ci twoje grzechy”, czy powiedzieć: „Wstań i chodź”?

Otóż żebyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów» – rzekł do sparaliżowanego: «Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu!» I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do swego domu, wielbiąc Boga.

Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: «Przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj».

Przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj. (Łk 5,26)

Przynoszą chorego, szukając ratunku. Na drodze do Uzdrowiciela spotykają ludzi, którzy stają się nieprzekraczalną barierą. Może były prośby, błagania, przekonywanie czy kłótnie, ale nic nie zadziałały.

Skoro nie da się wejść od frontu, trzeba znaleźć inną drogę – tym razem prowadzi ona przez dach. Ludzka pomysłowość nie zna granic. W drodze do Boga każda ścieżka jest możliwa, a serce staje się przewodnikiem. To ono przeciera szlaki, dla niego nie ma rzeczy niemożliwych. Widząc ich wiarę, Jezus dokonuje wielkich rzeczy, a tłum mówi: „Przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj”. Serce jest tu źródłem działania – wzrusza i zadziwia.