Nie tylko od wielkiego dzwonu. Krakowska opowieść o świętowaniu

W Centrum Interpretacji Niematerialnego Dziedzictwa Krakowa otwarta została wystawa poświęcona temu, w czym krakowianie są mistrzami – świętowaniu uroczystości religijnych i zwyczajów narosłych przez wieki. W Domu pod Krzyżem, gdzie urządzona została ekspozycja, mieścił się niegdyś szpital dla biednych studentów. Pochodzący z XV wieku budynek rozbrzmiewa dziś biciem najsłynniejszego polskiego dzwonu, który od progu wita odwiedzających.

Z czego słynie Kraków?

Wsłuchani w dźwięk Zygmunta rozpoczynamy opowieść o czasoprzestrzeni, o kalendarzach i miejscach. Pod naszymi stopami rozpościera się mapa Krakowa, a na niej zaznaczone najważniejsze centra krakowskiego świętowania. Widzimy więc Wawel, Błonia, Rynek Główny i pięć kopców – trzy najstarsze, czyli Krakusa, Wandy i Kościuszki, oraz dwa najmłodsze: Józefa Piłsudskiego i Jana Pawła II. – To, co dziś w Krakowie się dzieje, sięga zwykle dalekiej historii. Opowiada o tym specjalny kalendarz wieloreligijny, który zaczyna się nietypowo, już od 1 listopada. Zawiera bogactwo świąt krakowskich: katolików, żydów, prawosławnych, ewangelików i muzułmanów – opowiada Izabela Okręglicka, kustosz Muzeum Krakowa.