Targowiska ekologiczne – to nie kaprys, tylko filozofia życia

Wre jak w ulu, ale nie ma się co dziwić. Sobota. To normalne na większości targowisk. Między godzinami 8 a 11 często trudno przecisnąć się między straganami, później ruch coraz mniejszy. Około 13.00 można się pakować i wracać do domu. Podróż może zająć kilka godzin. Bo wielu wystawców przyjechało z odległych regionów Polski. – Taka jest specyfika targowisk ekologicznych. Do nas zjeżdżają producenci z północnej Polski, Roztocza czy Kielecczyzny. Niektórzy pokonują kilkaset kilometrów. I tak co sobotę, ale to pasjonaci – uśmiecha się Sonia Kmiecik. Sama jest pasjonatką ekożywienia. To zaczęło się 10 lat temu, dość prozaicznie. Duża korporacja, redukcja etatów, Sonia zaczęła szukać swojego miejsca na ziemi. Akurat brat zaczął rozkręcać targowisko ekologiczne, dziś prowadzi je Sonia. – Bo ekologiczne jedzenie to nie kaprys, moda, zachcianka, to filozofia życia, a właściwie walka o zdrowie rodziny. I coś jeszcze. Pokażę ci to z bliska – Sonia biega między stoiskami pełnymi owoców, warzyw, przetworów, kozich serów, oliwy z oliwek i wielu innych produktów, zatrzymując się co chwila i witając się z kolejnymi osobami. – Na targowiskach ekologicznych zawiązują się znajomości, czasem przyjaźnie. Kiedy ktoś już raz przyszedł, skosztował, to przychodzi co tydzień, spotyka tych samych wystawców i klientów, poznaje nowych ludzi. I stajemy się sobie bliscy.