Więcej niż poezja
Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela (Jr 31,33)
Jr 31, 31-34
Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela (Jr 31,33)
To jest obietnica niebywała. Przymierze miłości między Bogiem a człowiekiem nie tylko tworzy więź nie do rozerwania – ono powoduje, że stajemy się jedno z Panem. Głębią mojego jestestwa jest sam Bóg, Najwyższy sam wypisał swoje Słowo w moim sercu. Nie ma bardziej intymnego związku. Nie ma głębszego zaufania. Nie ma ściślejszego zjednoczenia. On jest we mnie, ja jestem w Nim. Bliskość niewyobrażalnie, a jednak dotykalnie bliska.
Spierałam się kiedyś z przyjaciółką, kto jest tematem słów Rilkego: „(…) serce zatrzymaj, będzie tętnił mózg, a jeśli w mózg mój rzucisz swe płomienie, ja ciebie na krwi mojej będę niósł”. Gdy czytam: „Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercach”, pryskają wątpliwości.
Do takiej miłości nie potrzeba instrukcji i zasad postępowania. Takiej miłości nie da się wyuczyć czy na nią zasłużyć. Nie ma kursów i studiów. To krew tętniąca w moich tętnicach. Mój oddech. Moje życie.
Magdalena Dobrzyniak W I czytaniu
Dziennikarka, redaktor portalu „Gościa Niedzielnego”. Absolwentka teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim i podyplomowych studiów edytorskich na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. W mediach katolickich pracuje od 1997 roku. Wykładała dziennikarstwo na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. Autorka książek „Nie mój Kościół” (z bp. Damianem Muskusem OFM) oraz „Bezbronni dorośli w Kościele” (z o. Tomaszem Francem OP).
