Sanktuarium w niemieckim Ettal. Trzydziestocentymetrowa Maryja z Dzieciątkiem w alpejskiej wiosce

Wchodzący do bazyliki mniejszej pw. Wniebowzięcia NMP odwracają oczy od Matki Bożej w odległym głównym ołtarzu, przyciągnięci mnogością polichromii i blaskiem złota. Jak w życiu – odwracają się od Boga. Ale to z tego niepozornego ziarna – figurki, według legendy przed prawie 700 laty darowanej przez anioła Ludwikowi IV Bawarskiemu, pierwszemu królowi Niemiec i cesarzowi z rodu Wittelsbachów, wyrosło to ogromne sanktuarium i klasztor benedyktyński. Jego mury bieleją, jak nisko schodzące chmury w niecce liczącej około 800 mieszkańców bawarskiej wioski położonej na wysokości 877 m n.p.m. w Alpach Ammergawskich, na północ od Garmisch-Partenkirchen. Patrząc na sanktuarium z wysokości wznoszących się wokół gór, można się pomylić, czy to świątynia, czy przemykający między szczytami obłok, z którego mówi Bóg.